Warto przyjrzeć się najbardziej ulubionym dyscyplinom sportowym Anglików, a jest ich sporo !
1. Krykiet - jest sportem drużynowym, w którym mecze rozgrywane są między 2 drużynami po 11 zawodników. Pochodzi z Anglii, gdzie podobna gra była znana już na przełomie XIII i XIV wieku. Mecze krykietowe rozgrywane są na trawiastym boisku o kształcie zbliżonym do owalnego, w środku którego znajduje się płaski pas (ang. pitch– dosłownie: "murawa") długości 20,12 m. Na końcach pasa ustawione są bramki – 3 wbite w ziemię drewniane słupki. Gracz jednej z drużyn rzuca twardą piłkę z korka obłożonego skórą, o obwodzie 224-229 mm, w kierunku przeciwległej bramki, tak aby w nią trafić, a gracz drugiej drużyny broni jej przed uderzeniem za pomocą drewnianego kija.
Jeszcze jeden gracz z kijem stoi w pobliżu gracza rzucającego. Pozostali gracze z drużyny bowlera zajmują pozycje w owalu jako gracze z pola.
Celem gry jest zdobywanie runów, krykietowego odpowiednika punktów, przez batsmana i non-strikera.
2. Piłka nożna - w Anglii była znana już w średniowieczu. Sport ten uprawiano na ulicach, placach miejskich, bez żadnych ograniczeń i przepisów. Podczas gier często dochodziło do wypadków, zranień, a także kalectw i śmierci. Władze lokalne, następnie specjalne edykty królewskie zabraniały gry w piłkę. W XIV wieku Anglicy tę grę nazwali football.
Pod koniec XIX wieku wprowadzono ją do programów nauczania wychowania fizycznego w szkołach. Pierwsze piłkarskie kluby na świecie powstały w Anglii przy szkołach średnich i wyższych uczelniach.
W 1863 roku odbył się zjazd przedstawicieli istniejących klubów piłkarskich w Londynie, mający na celu ustalenie i ujednolicenia przepisów gry. W 1871 roku oddzielono piłkę nożną od rugby. W 1888 roku utworzono ligę piłkarską i wprowadzono zawodowstwo.
3. Rugby - dotarcie rugby do Wielkiej Brytanii jest o tyle ważne, że to właśnie tam w XIX wieku spisano po raz pierwszy reguły tej gry. W średniowieczu w wielu miastach grano w różne odmiany futbolu ludowego (mob football), jak np. Royal Shrovetide Football. Piłki wtedy głównie przenoszono w rękach, kopiąc je tylko sporadycznie. Grano na ulicach miejskich, a celem było przeniesienie piłki do wyznaczonego miejsca (najczęściej była to brama miejska). Sport ten nie miał spisanych reguł: cechował się dużą brutalnością, drużyny liczyły nawet po kilkuset zawodników, którzy w czasie gry dewastowali miasto. Z tych powodów sport ten był wielokrotnie zakazywany edyktami królewskimi, kościelnymi i miejskimi. Piłki w tym czasie robiono ze zwierzęcych pęcherzy.
4. Tenis - królowie Henryk VII oraz Henryk VIII byli jego zapalonymi graczami i rozkazali budować korty w całym kraju. Według legendy to właśnie Henryk VIII „wymyślił” serwis (ang. service), czyli uderzenie rozpoczynające wymianę – ponieważ król był zbyt gruby, by móc podrzucić piłkę do góry robili to za niego służący. Współczesna wersja tenisa narodziła się w Wielkiej Brytanii pod koniec XIX w. jako lawn tennis (pol. tenis na trawie). Wkrótce po swoim powstaniu tenis rozprzestrzenił się wśród wyższych warstw anglojęzycznych społeczeństw zanim stał się popularny na całym świecie.
5. Siatkówka - brytyjska reprezentacja narodowa w piłce siatkowej została założona w 1964 roku. Mimo że brytyjska federacja siatkówki powstała w 1955 roku, to od chwili założenia Wielka Brytania nie zdobyła żadnego tytułu ani medalu, a zespół brytyjski nie wystąpił na żadnym turnieju międzynarodowym takim jak m.in. igrzyska olimpijskie czy Puchar Świata, oprócz Letnich Igrzysk Olimpijskich 2012, gdzie wystąpili jako gospodarz.
W 2008 roku Wielka Brytania wystąpiła w turnieju Euroligi, na którym zajęła ostatnie, dziewiąte miejsce.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz